Kide berriekin I. Mintegia

2012ko otsailaren 2an egin da ikasturte honetako kide berriekin Ikaskide Proiektuko I. Mintegia.

Honako hauek izan dira Mintegi honekin bete nahi izan diren helburuak:

  • Elkarren ezagutzaren eta proiektuak partekatzearen bidez, talde sentimendua indartzea.
  • Elkarlanean, hobekuntzarako proposamenak aurrera eramateko urratsak aurreikustea.
  • Taldearen ezagutzaz, trebeziaz eta esperientziaz baliatu gure ezinak gainditzen saiatzeko

Helburu horiek lortze aldera, honakoak izan dira aurrera eramandako jarduerak:

  • Harrera eta kokapena
  • Aholkularitza taldearen aurkezpena
  • Mintegi-kideen aurkezpena
  • Zertan ari gara gutako bakoitza?
  • Zergatik ari gara Ikaskide proiektuan?
  • Mintegiaren itxiera

Hori guzti hori jolas eta dinamika kooperatiboen bidez eraman da aurrera.

2011/12rako asmo berrituak

Ikasturte berri honetan asmo berrituekin gatoz.

Iazko egitasmo guztiekin aurrera egiteaz gain, ikasturte honetan mintegi gehiago izango ditugu, blog  berria estrenatu (oraintxe ikusten ari zaren hau) eta ikerketa proiektu bat jarriko dugu martxan.

Horien guztien eta gehiagoren berri izan dezazuen txosten bat osatu dugu, proiektuaren abiapuntuarekin bat eginez eta ikasturterako asmoak finkatuz.

Horiek ezagutu nahi badituzu, klikatu ezazu beheko esteketan, bertan aurkituko baitituzu, euskaraz eta gaztelaniaz, asmo horiek guztiak.

IKASKIDE 2012 AURKEZPENA

Ikaskide 2012 Txostena gazteleraz

III. Mintegia – Ondorioak

Irakaslearen esku-hartzean oinarritu den III. Mintegian, lan kooperatiboa erabiliz gogoetari ekin diogu eta, hausnarketa horretatik, atxikitako artxiboan aurki ditzakezuen ondorioetara iritsi ginen.

Beheko esteka klikatu eta ezagutu itzazu mintegi horretatik ateratako ondorioak.

III mintegia – ONDORIOAK

III. Mintegia – Esku hartzea

2011ko maiatzaren 26an egin da Ikaskide Proiektuan ari diren kideen arteko III. Mintegia, ikasturte honetako azkena izango dena.

Mintegi hau irakaslearen esku-hartzea izan du gai nagusia.

Aurreko bi mintegiak, partaidetzari dagokionez, oso arrakastatsuak izan baziren ere, hirugarren hau, daten desegokitasuna medio, jendez urriagoa izan da (11 lagun bildu ginen); ez, ordea, edukien eta ateratako ondorioen aberastasunaren aldetik.

Lan kooperatiboaren bidez aurrera eraman dren dinamika desberdinak erabiliz, esku-hartzearen gaineko gogoeta zabala egiteko parada izan dugu.

Erabilitako prozedura ezagutu nahi baduzu, egin ezazu klik beheko estekan.

Esku-hartzea Prozedura

II. Mintegia – ondorioak

Bigarren mintegi honetako gaia ikasleen parte-hartze eta motibazioaren lanketa izan da. Izan ere, irakasleek martxan jarritako esperientzia askotan, beti badago ikasleren bat dagokion lantaldean parte hartzen ez duena; modu horretan lan egiteko inolako motibaziorik ez duena.

Talde txikitan, De Bonoren “Txanoen” teknika erabili da hausnarketa eta proposamenak bideratzeko.

Hona hemen saio hartatik ateratako ondorio nagusiak:

1. Ikasleen motibazioa suspertzeko kideek adierazitako burutapen batzuk:

  • Tutoretzaren garrantzia azpimarratzen da batez ere ebaluazio jarraitua egiterakoan. Tutoretza ez bakarrik planifikazioa… inguruan baizik eta, eta batez ere, aspektu emozionalei begira (nola sentitzen diren…). Taldeen jarraipena egiteko tutoritza saioak (bitarteko lanari garrantiza emateko).
    • Tutoritza aspektu emozionaletan arreta jartzera fokatu.
    • Bakarkako arreta. Aspektu emozionalen zaintza.
    • Lan-kontratua erabili
    • Rolak eta funtzioak modu argian esleitu. Lidergoaren rola ere barneratu. Rolak eta funtzioak aurretik banatzea (lidergoa, ikuskaria…). Rolak txandakatu.
    • Akta erabili (konpromisoa). Talde bilera eta lan saioetako aktak eginarazi eta eskatu.
    • Transmisioak egiterakoan hauek egiteko sistematizazioa.
    • Planning-a egin
    • Taldeak egiterakoan: heterogenitatea eta beraien artean berien burua kokatzea (indarguneak zeintzuk dira?)
    • Denbora dedikatu.
    • Lan indibidualaren garrantzia; lan indibiduala ere ebaluatu.(Aktak)
    • Ebaluazio jarraitua (aktak…)
    • Praktikari lotutako proiektuak egin. Honek bultzatzen ditu ikasleak eguneroko jardunari ekin behar izatera, eta besteak beste, ikus dezakete gaiaren erabilgarritasuna nolakos den.
    • Irakasleak proiekturik aurkezterakoan, bakarra izan gabe, hiru edo lau aukeran jartzea komeni da. Daudenen artean beraiek gogoko dutena aukeratu beharko lukete. Erabaki ahal izate horrek, mugatua izanagatik, beti pizten du gogoa eta inplikazioa handitu.
    •  Ikasleei informazio guztia edo gehiena ahoko zuloan eman beharrean beraiek bilatu beharko lukete, neurrian behintzat. Horrek, irakasle baten esperientziaren arabera, ikasleak akuilatzen ditu erronka bati eusteko, eta hortik motibazioa dator. Ikasleak era aktiboan jardun beharrak halako gogoa pizten du.
    • Materiala errealak erabili. Hala nola: egunkaria, internet. Bertan agertzen diren albisteak erabil daitezke gaiak abiatzeko.
    • Kasuen metodologia aplikatzea. Kasu errealak planteatu eta ikasleek beraiek bilatu beharko lituzkete balizko irtenbideak.

2.- Mintegia bukatzean, zein sentsazio orokor izan da nagusi partaideen artean?

  • Ikasleak informazioarekin itotzen baditugu ez dago modurik aktibatzeko eta motibatzeko. Informazioa baztertu beharko genuke zertxobait, eta tarte eta garrantzia handiagoa eman konpetentziaren lanketari (bereziki, taldean lana egiteari eta ekimen praktikoak ekiteari)
  • Konpetentziak direla-eta hasieran emaniko denbora eta energia inbertsioa, gerora fruitu onak ematen ditu eduki espezifikoen asimilazioan ere, baina, hasieran, erne ibili beharra dago ikasleak informazioarekin ez itotzeko.

Ateratako galdera, zalantza esanguratsu bat:

  • Ikaskidetza taldeen abantaila nagusietako bat elkarrekin konpetentziak lantzea ahalbidetzen duela da, baina… nola jokatu beharko genuke lehenengo deialdian gaia gainditzen ez dutenekin? Alegia, zer egin bigarren deialdian edo errekuperaketan?